… Ο λαός που μόλις προ ολίγου, στις εκλογές του ΄61 είχε οδηγηθεί στις κάλπες σαν αγέλη από πρόβατα ‘’πειθαρχημένος’’ δεν είχε ακόμη σταθεί με δύναμη στα πόδια του. Ξ ψυχολογία της φυγής που οδηγεί στις Αυστραλίες, θριαμβευτικά εγκατεστημένη κυρίως μέσα στις ψυχές της ‘’επικίνδυνης’’ νεολαίας. Η οικονομική εξαθλίωση, όργανο κι αυτή καταπίεσης, σε καλπάζουσα άνθιση. Ο πνευματικός κόσμος, φιμωμένος. Η δημοκρατία διχασμένη από το άθλιο σόφισμα του διμετώπου. Οι ημέτεροι προσκολλημένοι σαν όστρακα πάνω στα προνόμια. Με λίγα λόγια η Ελλάδα χλωροφοριασμένη από τις αναθυμιάσεις ενός ‘’σοφού’’ μηχανισμού αδικίας, εκμεταλλεύσεως, σκοταδισμού, βίας και τρομοκρατίας.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες ο φασισμός ‘’αισιοδοξεί’’.

Οι υπερβάσεις της εξουσίας, οι καταχρήσεις της εξουσίας, η εξαθλίωση των εργαζομένων, οι φάκελοι, τα πιστοποιητικά, οι πειθαναγκασμοί, οι εκλογικοί εκβιασμοί, η περιφρόνηση στην παιδεία, στους φοιτητές, στους αγρότες, στους εργάτες, στους νομικούς, στους γιατρούς, στους καθηγητές, στους δασκάλους, τα προνόμια των μεγαλοκαρχαριών, τα ιδιόκτητα νησιά, τα ναυπηγεία, οι Τομπαπάδες, ο Βλάχος, ο Ραπουκιάς, οι τραμπουκισμοί, τα καπνογόνα, τα συνοικέσια, οι κρουαζιέρες, το ξεπούλημα της Κύπρου, τα τουρκικά περιπολικά, τα αμερικανικά ‘’ατομικά’’ μεγαθήρια του θανάτου, το 15$, το 114, τα μηχανοκίνητα του Μπιτούνη, ο ‘’αυτοκτονίες’’ του Βαρδουλα΄κη, αυτός ο όμορφος κόσμος, ο ηθικός ο αγγελικά πλασμένος, μάζεψε ένα-ένα τα μαύρα σύννεφα της οργής πάνω από τον ουρανί της Ελλάδος.
Δεν έμενε παρά μονάχα ο κεραυνός για να ξεσπάσει η καταιγίδα…

Μίκης Θεοδωράκης ( από τον πρόλογο της Α’ έκδοσης)