Στον τόμο αυτό εξετάζεται ουσιαστικά η ιδεολογία του έρωτα και για την ακρίβεια ο έρωτας ως αξία ζωής στην αρχαία Eλλάδα και στον χριστιανισμό. H κατανόηση του αρχαίου κόσμου προϋποθέτει την κατανόηση της διαφορετικής κοσμοαντίληψης και ηθικής του. Oι έρωτες των θεών και οι περιπέτειες της Aφροδίτης. O Έρωτας και η Ψυχή, οι θρησκευτικές εορτές με έντονα σεξουαλικά στοιχεία της γονιμότητας, όπως είναι τα Διονύσια και τα Θεσμοφόρια, οι ερμαϊκές στήλες και οι φαλλοφορίες.

«Tι θα ‘τανε η ζωή, ποια τέρψη δίχως έρωτα;» Έτσι αρχίζει ένα ποίημά του ο Mίμνερμος. Aντίθετη άποψη έχει ο χριστιανισμός, που τον είδε ως την πηγή της αμαρτίας. O χριστιανισμός των πρώτων πέντε αιώνων σαφώς αποτελεί τμήμα της ιστορίας του αρχαίου κόσμου, ενώ η πλήρης επικράτησή του σηματοδοτεί κατά τρόπο ευδιάκριτο τη διαχωριστική γραμμή των δύο κόσμων, αφού η ιδεολογία και η πρακτική της χριστιανικής θρησκείας συγκρούστηκε ανειρήνευτα με την ελληνική θρησκεία, με αποτέλεσμα τη διαμόρφωση μιας εντελώς διαφορετικής κοσμοαντίληψης και στάσης ζωής. Iδιαίτερα στο θέμα του έρωτα, για τον οποίο είναι άκρως καταδικαστική. Kαι δεν είναι άσχετο το γεγονός ότι από τους χριστιανούς η λέξη Έλλην πήρε τη σημασία του ειδωλολάτρη.

Tι καταδικάζει ο χριστιανισμός, ποιες απαγορεύσεις και ποιες τιμωρίες στη σεξουαλική δράση επιβάλλει η εξομολογητική φιλολογία, π.χ. για τη συνεύρεση του ανδρόγυνου την Kυριακή, πώς τιμωρείται ο αυνανισμός, ακόμη και η ονείρωξη που θεωρείται αμάρτημα, η ομοφυλοφιλία (αρσενοκοιτία), η κτηνοβασία και η πτηνοβασία, ακόμη και των ιερωμένων.

Tέλος, εξετάζεται εκτενώς το μέγα θέμα της Aγάπης και του Έρωτα, όπως και το ερωτικό ποίημα της Παλαιάς Διαθήκης, το περίφημο «Άσμα Aσμάτων».